عمل زیبایی بینی باید در اتاق‌عمل‌های کاملا مجهز به سیستم‌های کنترل و تنظیم عملکردهای حیاتی بدن در قبل، حین و بعد از عمل جراحی انجام شود، به‌خصوص پس از عمل زیبایی بینی زمانی که بیمار در ریکاوری است و نیاز به مراقبت و کنترل‌های دقیق دارد. بنابراین انجام این عمل در مطب‌ها و کلینیک‌های ساده امری اشتباه و نادرست است.

پزشکان مشهور از جراحی‌های زیبایی و عوارض آن می‌گویند

دو هفته پیش، مرگ یک جوان تهرانی از یک خانواده سرشناس، عده‌‌ای بسیار از وابستگان و دوستان او را داغدار کرد. این جوان - که برومند و خوش چهره هم بود - برای یک عمل ساده زیبایی، خود را به پزشکان سپرد، اما در حین عمل زیبایی بینی جان سپرد.

این اتفاقی است تلخ که گهگاه در گوشه و کنار ایران و جهان رخ می‌دهد. اتفاق هشداردهنده‌ای که به ما می‌آموزد اگر نیاز قطعی به عمل زیبایی بینی نداریم،‌ نباید خود را به تیغ بسپاریم. وقتی تصور می‌کنیم این جوان با وجود عیب کوچکی که به زعم خود در صورتش داشت، می‌توانست همچنان کنار خانواده‌اش باشد، چیزی به جز افسوس باقی نمی‌ماند.

برای این شماره در همین زمینه با دو پزشک برجسته زیبایی به گفت‌وگو نشسته‌ایم. اول محسن نراقی و سپس دکتر محمد گلشنی. جالب اینکه این دو نیز در این زمینه با ما هم عقیده‌اند. اینکه اعمال عمل زیبایی بینی را زمانی انجام بدهید که چاره دیگری نیست.

افرادی که قصد انجام عمل زیبایی بینی را دارند باید نکاتی را رعایت کنند. نکته اساسی این است که متقاضیان جراحی زیبایی باید در تصمیم‌گیری خود دقت و تأمل کنند. در کشور ما بیش از 50درصد متقاضیان عمل زیبایی بینی نیازی به جراحی ندارند. جراح پلاستیک صورت و بینی با بررسی و معاینات دقیق باید بیماری را برای جراحی انتخاب کند که عمل جراحی به صلاحش باشد. در واقع، این جراح است که باید بیمار را توجیه کند که آیا جراحی کمکی به زیبایی چهره او می‌کند یا خیر، چرا که امروزه تعداد قابل توجهی از متقاضیان عمل زیبایی بینی، در عمل نیازی به جراحی پلاستیک ندارند.


برخی افراد،‌ از عمل زیبایی بینی تصورات غیرواقعی دارند و به صورتی اغراق‌آمیز به این موضوع نگاه می‌کنند. بسیاری از افراد با توصیه‌های غیرکارشناسی اطرافیان برای عمل زیبایی بینی اقدام می‌کنند و این در حالی است که عمل زیبایی بینی به معنای کوچک شدن بینی نیست. در چنین مواردی لازم است از مشاوره یک جراح پلاستیک بینی دلسوز بهره‌مند شوید. 

انجام هر عملی ریسک‌های مخصوص به خود را دارد. اما در صورتی که تمام شرایط استاندارد به دقت رعایت شود، ریسک این عمل زیبایی بینی را می‌توان به میزانی بسیار کمتر از ریسک یک مسافرت جاده‌ای رساند. بدیهی است ریسک جراحی در شرایط غیراستاندارد آنچنان بالا است که پذیرش انجام آن را کاملا غیرمنطقی می‌کند. اما دو خطر جدی در زمینه بیهوشی وجود دارد.

حساسیت فرد به داروهای بیهوشی: در برخی افراد ممکن است واکنش‌های غیرمترقبه‌ای نسبت به داروهای بیهوشی ایجاد شود. همانطور که ممکن است، بدن یک فرد نسبت به آمپول پنی‌سیلین واکنش نشان دهد، داروهای بیهوشی نیز ممکن است عوارض غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند. این مسأله از قبل قابل پیش‌بینی نیست ولی باید تمام تمهیدات لازم در اتاق عمل وجود داشته باشد که در صورت بروز واکنش یا حساسیت، داروهایی برای رفع حساسیت وجود داشته باشد و اگر پزشک از قبل خود را برای تمامی شرایط آماده کرده باشد، ریسک به حداقل خواهد رسید.

خطر جابه‌جایی لوله بیهوشی: در طول عمل ممکن است لوله بیهوشی جابه‌جا شود یا ارتباط آن با بدن قطع شود که در این‌صورت اکسیژن وارد بدن نمی‌شود و فرد دچار مرگ مغزی می‌شود. برای جلوگیری از این حالت، بیهوشی باید توسط تیم مجرب انجام شود و در حین بیهوشی و حتی بعد از آن، وقتی بیمار در ریکاوری است، تمام علائم حیاتی او با مانیتورهای مخصوص بررسی شود، تا در صورت جابه‌جایی لوله، بوق دستگاه به صدا درآید و پزشک از پایین‌آمدن میزان اکسیژن خون آگاه شود. رعایت این نکته خطرات بیهوشی را به حداقل می‌رساند.

 بیهوشی یا بی‌حسی موضعی: در قدیم از داروهایی مثل گازهای بوتان که بسیار سمی و خطرناک است، برای بیهوشی استفاده می‌شد، در نتیجه جراحان سراغ استفاده از روش‌های بی‌حسی موضعی رفتند، اما خود این روش هم مشکلات فراوانی داشت. اگر در حالت بی‌حسی موضعی، بیمار به حالت خواب عمیق فرورود و تنفس‌اش کم و دچار مشکل شود، ترشحات خونی که داخل حفره دهان جمع می‌شود (مقداری خون در عمل زیبایی بینی از پشت بینی وارد حفره دهان می‌شود) ممکن است به طور ناخودآگاه وارد ریه شود و خفگی ایجاد کند. اما امروزه بیهوشی با داروهای جدید انجام می‌گیرد که این داروها عوارض داروهای قبلی را ندارند. علاوه بر این لوله‌ای در نای بیمار گذاشته می‌شود که می‌تواند به ریه اکسیژن برساند. بنابراین تنفس بیمار بیمه می‌شود و با حالت کاف (بالشتکی که اطراف لوله وجود دارد و از هوا پر می‌شود) نای بیمار از ورود ترشحات خونی به داخل ریه مصون می‌ماند. بنابراین بیهوشی راه مطمئن‌تری است.